Ultralopen voor het leven
Mijn moeder was een mooi mens. Ik herinner me haar als een warm en sterk persoon, met heel veel vrolijkheid in zich en een vrolijk gezicht en een vrolijk woord voor iedereen. Ondanks de vele vervelende beperkingen die zij ervoer, bleef dit zo tot het eind. Elke dag weer.
Na een lange tijd waarin mijn moeder verschillende verschijnselen had die we niet konden plaatsen, kregen we zo'n 7 jaar geleden te horen dat zij een zeldzame hersenaandoening had (SCA: spinocerebellaire ataxie). Het deed me erg pijn om te horen dat het niet te genezen was en nog meer pijn toen ze niet veel later aangaf voor euthanasie te willen kiezen. Dat bericht was heel erg heftig en de periode voor, tijdens en na de euthanasie zijn zwaar geweest. Tegelijkertijd heb ik uit die tijd juist veel mooie herinneringen met mijn moeder en kon ik op een gegeven moment zelfs geluk voelen, omdat euthanasie überhaupt mogelijk was. Het was heel verdrietig, maar wel echt een verlossing voor haar toen ze 5,5 jaar geleden op 24 juli mocht gaan en haar pijn eindelijk voorbij was. Ik mis haar elke dag, maar draag gelukkig heel veel mooie herinneringen met me mee.
Het verhaal houdt hier helaas niet op. De aandoening bleek erfelijk te zijn en mijn broer bleek na onderzoek dezelfde aandoening te hebben. Net als mijn moeder is mijn broer ontzettend sterk en ik heb dan ook veel bewondering voor hem. Ik vind het heel knap hoe hij met deze heftige rotaandoening omgaat, en zich niet laat beperken door de lastige dingen die hij tegenkomt!
In het verleden heb ik al meerdere sponsoracties gedaan, gekoppeld aan sportieve uitdagingen. Maar voor mijn broer (en nog voor mijn moeder) wilde ik iets écht bijzonders doen, een sportieve prestatie die écht meetelt. Een uitdaging die me op de proef stelt en waarbij ik wil kijken of ik op een andere manier ook zo sterk als mijn broer en moeder kan zijn. Die uitdaging heb ik nu gevonden.
Voor het eerst in mijn leven zal ik een ULTRALOOP lopen. Een ultraloop is een afstand verder dan een marathon en ik zal op 8 oktober van dit jaar een afstand van +/-75 km gaan hardlopen, en daar bovenop nog zo/n 5 km kajakken. Het wordt zwaar, het wordt afzien, maar ik ga ervoor! Ik hoop dat ook jij bereid bent om mij te sponsoren en zo geld op te halen voor de Hersenstichting. Hopelijk kunnen we er zo voor zorgen dat dit soort aandoeningen in de toekomst niet meer zo veel leed veroorzaakt.
Alvast dankjewel voor je donatie!